Rozdział 8

Rano

- No siema mordeczko ty moja! – zadzwoniłam do kuzynki na skype.

- Foch! – odpowiedziała.

- Za co?!

- Miałaś zadzwonić wczoraj!

- Oj no. Gdybyś miała taki powód jak ja… też na pewno byś nie zadzwoniła.

-Jaki?

- Poznałam super, extra nieziemsko przystojnego mena!

- O ja pierdo. Ale z ciebie krejzola!  (xD tekst Mariolki) Masz jego zdjęcie?

-  Yyy… nie…

- Ja pierdziele! Zarąbisty chłopak, a ty zdjęcia nie masz?

- Pewnie by się coś znalazło… – zaśmiałam się. - ale wejdź w GOOGLE, w grafice wpisz „Nathan z The Wanted” na przykład, bo nie wiem jak ma na nazwisko. Powinno wyskoczyć.   

- Okej. Już się robi. Zaraz pooglądam sobie tego mena. – uśmiechnęła się.

- I jak? Już poszukałaś?

- Noo… Jaka…

- Co?

- Szczęściara.

- A no widzisz… Zacnego mam przyjaciela… to dzięki niemu, ale czy ja  wiem czy coś tego wyjdzie?  

 -Wiesz co?! Jak możesz w ogóle tak mówić!

- Nie krzycz na mnie!

-Dobra, ale jak jeszcze raz powiesz, że ci z nim wyjdzie, albo coś, to wtedy mnie popamiętasz.

Wyplułam na nią język.

 - Tak szczerze to ja nigdy go nie widziałam. – powiedziała.

- To wpisz  „Tom Parker”.

Po chwili Angelika odezwała się. 

- Nie no…  Jakie przystojniaczki…

- Noo.

- A jak tam rodzice?

- Ujdzie.

- A na zakupach już byłaś?

- No.

- To dzisiaj pójdziesz jeszcze raz.

- Po co, do cholery?

-Po pamiątkę.

- Spoko, ale kiedy indziej.

- Nie, teraz zapieprzasz.

- E no, co ty?

- Tak. Zapomnisz tak jak o tym, że miałaś zadzwonić wczoraj i co?

- Dobra, niech ci będzie milordzie.

-I o to chodzi. Pa pierdoło. Do usłyszenia.

- Papa. – pomachałam jej do ekranu.

Z uśmiechem na twarzy skończyłyśmy naszą rozmowę.

- O jery! Babie się zachciało pamiątki, to teraz musze iść, nie. – powiedziałam głośno.

Pokusiło mnie, żeby zaproponować Tomowi mały wypadzik na miasto.

- Elo!

- Hej.

-Masz może dzisiaj czas? Lub macie?

- Ja mam, nie wiem jak reszta, a co chciałaś kochana?

- Wypadzik na miasto…? Musze kupić kuzynce… pamiątkę.

- Hehe. Okej. Zaraz spytam się reszty. Poczekaj chwile.

- Okej.

Za 10, góra 15 sekund dostałam odpowiedź.

- Chętnie się przejdą. Siva zabierze jeszcze Naresshę, bo jest u nas.

- Okej, nie ma sprawy.

- O której?

- Jak wam pasuje.

- O 12.00?

- Okej. To wpadnę do was.

- Przyjdę po ciebie.

- Przecież nie trzeba, sama dojdę.

- Zobaczymy. Pa.

- Pa.

Wskoczyłam w ciuszki, bo ciągle łaziłam w pidżamie – jeansy, biały T-shirt z napisem „MAKE EVERY DAY HAPPY”, pomarańczowa  bluza z Adidasa i czarne trampki. Miałam jeszcze sporo czasu, więc weszłam na laptopa. Wydrukowałam parę zdjęć z ostatnich dni, żeby dać je chłopcom.

Usłyszałam dzwonek do mieszkania. Poszłam otworzyć.

- Thomas? – zdziwiłam się.- Nudziło ci się w chałupie?

- Nie masz zegarka? Już jest po 12.00.…

- Ojej. – spojrzałam na swój zegarek i zakryłam twarz rękami. – Przepraszam.

- Teraz tylko wystarczy, że szybko się przygotujesz. – zaśmiał się.

- Okej. Minutkę. 

_______________________________________

Wiecie, że teraz mnie strasznie zagmatwałyście... xD

Ale i tak postawię chyba na swoim i będzie trochę o tym, trochę o tym, a pod koniec opowiadania lub wcześniej wszystko sie wyjaśni z kim jest bohaterka. :D 

Dziękuje serdecznie za komentarze :)