Rozdział 4

 -Alex! Wstawaj! Już jest 12.00! – krzyknęła mama.

- Co? – byłam półprzytomna.

- Wstawaj! Idziemy na miasto.

- Gdzie?! Znowu?! Dzisiaj nie mogę!

 Wtedy do pokoju weszła mama. - Jakie „znowu”, gdzie „nie mogę”!

-Wczoraj już byłam. A dzisiaj umówiłam się z Tomem.

- Nic ci nie zaszkodzi iść drugi raz, a spotkanie możesz przełożyć.

- No ale…

- Żadne ale. Trzeba iść na zakupy.

- Nie możesz sama?

- Nie, bo lepiej jak byśmy się razem zgubiły niż ja sama.

- Aha, czyli sugerujesz, że się zgubimy…

- Nie, ale na wypadek.… Dalej wstawaj, nie mamy czasu.

- Oh. No dobra.

Wstałam, zrobiłam poranną toaletę założyłam na siebie rurki, w brązowo- białe pionowe pasy, czerwoną, luźną bluzkę, czerwone trampki Converse, a na szyi zawiesiłam sobie słuchawki, żeby w mieście mi się nie nudziło.

Z punktu widzenia Toma

- O cholera! – syknąłem pod nosem. – Co ja tu robię? Czemu jestem w salonie?!

Chyba musiał usłyszeć to Max, bo momentalnie dostałem odpowiedź.

- No właśnie nie wiemy, co wczoraj robiłeś, bo gadałeś jakbyś z kosmosu przyleciał. Ostatnie co pamiętam, to: „Kto chce piwko?”, a potem ległeś na sofę.

- Naprawdę?

- No.

-Nogi mnie strasznie bolą…

- A właśnie, gdzie ty wczoraj byłeś?

- Yyy… na mieście.

- Sam?

- Nie.

 - Z chłopakiem?

- Jeżeli tobie pasuje, to mogłem być z chłopakiem.

Akurat Nathan schodził z góry i co nieco usłyszał.

- Czy ja dobrze słyszę?! Tom był z chłopakiem na mieście?

- Podobno tak. – zaśmiał sie Max.

- Zobaczycie jak „go” poznacie.

- A już  czaje. To ten cały fotograf?

- Tak.

- Ładny?

- I to jak.

- Ty geju.

- Co?! Pytałeś czy ładny, to odpowiadam. A zresztą, idę do swojego pokoju. Musze się z kimś skontaktować.

- Z fotografem.

Nie odpowiedziałem Nathanowi na to pytanie. Idąc do pokoju zobaczyłem, że dostałem sms’a. Alex przysłała mi wiadomości: 

„Sory :( Nie mogę dzisiaj do was wpaść, bo mama wzięła mnie na zakupy :/ z przymusu… Mam nadzieje, że nie obraziłeś się…:*”. 

Wybrałem jej numer i szybko zadzwoniłem.

- Dzień dobry!

- Hej! Sory, że nie mogę, ale wiesz jak z mamą…

- No, spokojnie, co nieco wiem. – zaśmiałem się.

- A tak. Jak tam po wczorajszym?

- A no jakoś… byłem taki zmęczony, że podobno gadałem jak z kosmosu i zasnąłem na sofie w salonie.

- O ja… Hehe.

- A co  u ciebie?

- Zakupy, zakupy i jeszcze raz zakupy… ale nie narzekam. Mama kupiła mi parę ciuchów.

- Pewnie miniówy?

- Taa chciałbyś. – zaśmiała się do słuchawki.

- Być może.

- To jutro po mnie wpadniesz?

- Jasne! O której ci pasuje?

- Przyjedź kiedy chcesz.

- Okej. To do jutra.

- No. Pa. – pożegnała się.

Musiałem trochę zmobilizować chłopaków, bo te „świnie” zawsze zostawiają po sobie bałagan. Przy dziewczynie nie wypada mieszkać jak w chlewie. Wyszedłem na zewnątrz pokoju i głośno zaklaskałem w dłonie.

- Chłopy! Do roboty!

- Jakiej znowu roboty, kosmito?!

- Nie pyskuj mi tu i sprzątaj! Macie niecałe 24 godziny!

- Widzę, że zwiedziłeś już cały Wszechświat! – krzyknął Max.

- Stary! Ja już wszędzie byłem. – zaśmiałem się.

- A tak w ogóle… po co my mamy sprzątać? Przecież nie jest tak źle…

- Nie chce się za was wstydzić.

- A o której ten fotograf przyjdzie?

- No niestety dzisiaj nie przyjdzie.

- Jutro przyjdzie. – wydarł się Jay.

- Skąd wiesz?– zapytał Siva.

- No podobno mamy czas do jutra nie…

- Aha.

- Także wiecie nie… ten tego… prosiłbym o porządek. – dokończyłem.

- Dla ciebie, kochanie wszystko. – Max podszedł do mnie i poczochrał mój elegancko ułożony włos.

- Kocham was! – powiedziałem i poszedłem po odkurzacz.

    

          

***

- Masz jeszcze coś w portfelu? – zapytałam zdziwiona.

- Jeszcze coś mam.

- Może już dosyć? 19.00 jest.

- Już, już. – wyciągnęła drobne z portmonetki  i położyła na ladę. – Można już wziąć? – wskazała na zapakowany, srebrny zegarek, który wybrała specjalnie dla taty.

- Tak, oczywiście. – powiedziała pani sprzedawczyni.

- Alex, weź włóż go do mojej torebki.

Wzięłam prezencik i wrzuciłam do torby.

- Dowidzenia. – powiedziałam razem z mamą.

- Dowidzenia. – odpowiedziała kobieta.

-Nie przesadziłaś?

- Z czym?

- No z zakupami?

- Nie, a dlaczego?

- Tata nie będzie zły?

- Niby czemu?

- No dobra, jak tam chcesz. – machnęłam ręką, po co miałam się z nią kłócić, jak kupiłam mi sporo fajnych ciuchów i takie tam duperele.

- Oo… witam was drogie panie! – tata wszedł do mieszkania strasznie uradowany.

- Cześć tata!

-A co tu taki rozgardiasz?

- No widzisz, byłyśmy na zakupach. – zaczęłam za mamę. W tym momencie tacie szczęka opadła.

- Dzięki Bogu, że awansowałem. – podszedł do sofy i z całych sił rzucił się na nią.

- Proszę, to dla ciebie. – mama podeszła do kanapy i podała tacie kilka upominków, które kupiła, w tym właśnie ten srebrny zegarek.

- Chociaż o mnie pomyślały.

Zaśmiałam się.

- Wam powiem, że z zegarka jestem zadowolony. – uśmiechnął się na chwile.  – No ale z tego wszystkiego to tak jakoś nie.

- Czemu? – posmutniała mama.

- Tyle pieniędzy?!

- No oj no. Tu jest o wiele taniej niż w Polsce.

- A właśnie, miałem się spytać, kto to był, ten rano?

- Mój przyjaciel – Tom.

- Aha. Nawet miły chłopak.

- Dziękuje. – posłałam mu buzi w policzek i poszłam wziąć prysznic, a potem oczywiście o niczym tak nie pragnęłam jak o moim „spotkaniu” z łóżkiem.

 ___________________________________________________

nie wiem, jak wyszło... :p Sami oceńcie ;]
Tutaj coś od Roberta M :D 

Dziękuje wszystkim czytającym i dla nich dedyk ;***