Rozdział 13

- Plącze mi się takie pytanie w głowie… 

- No.

- Ile mierzy twój kuzyn, skoro ten dres jest mu „za krótki”? – zdziwił się.

- Prawie dwa metry.

- Wow. To się nie dziwie.

- Pomyśl sobie, że jak jestem z kuzynami to wyglądam przy nich jak dziecko. Chociaż przy tobie czuje się normalnie…  i wyjątkowo. – dodałam słowo.

- Serio?

Nie wiem dlaczego, ale usiadłam mu na kolanach. Po czułam się jakbym znała go co najmniej rok, a nie NIECAŁY tydzień.

Ciągle patrzył się w moje oczy, dało się z nich wyczytać, ze na prawdę mu na mnie zależy. Ja po prostu mieszkałam w tych paczadełkach, one są takie śliczne.

Z punktu widzenia Nathana

Gapiłem się perfidnie w jej prześliczne oczy, nie było nic piękniejszego. Kątem oka spostrzegłem, że uśmiecha się, jak ja to kocham. Już jestem w raju, i nikt mnie z niego nie wypieprzy.

- To co robimy? – spytała.

- Co ty chcesz. – odpowiedziałem z uśmiechem.

- Nie obraź się, ale w każdej chwili mogę zasnąć, bo już mnie coś muli.

Tak jak siedziała mi na kolanach, tak wziąłem ją na ręce.

- Ey! Co ty robisz? – zdziwiła się, oczywiście z uśmiechem na twarzy.

- Kładę cie spać. – zaśmiałem się.

Ostrożnie położyłem ją na łóżko.

- Równie dobrze sama mogłam to zrobić.

- Ale ja chciałem. – wsunąłem się pod pierzynę i przykryłem nas.

Ona wtuliła się we mnie.

- Wiesz co? Jeszcze nigdy się tak nie czułam.   

- Cieszę się, że zrobiłem ci tę przyjemność jako pierwszy. – poinformowałem dziewczynę.

Z punktu widzenia Alex

Teraz to… cholera jestem taka jakaś… szczęśliwa? Chyba tak. Szczerze? To nigdy nie byłam chyba szczęśliwa nawet. Nie wiem jak mam opisać to uczucie. Wiem, że na pewno za miesiąc, za tydzień lub nawet za dzień mogę go stracić, ale dla mnie liczy sie tylko teraźniejszość.

Ja pierd*le. On jest tak mięciutki. Hyhy. Mój osobisty misiu. Pierwszy raz jestem dla kogoś delikatna. Chodzi mi o kuzynów. Ja to się tylko z nimi bije. Wiem, zachowujemy się jak dziki, małe bachory, ale to jest nasz żywioł. Nawet mi to nie przeszkadza, bo zawsze – gdyby ktoś mnie napadł lub coś – umiałabym się obronić. I pomyśleć, że to dzięki „moim” kochanym braciom.

-Ty naprawdę jesteś gwiazdą? – spytałam, bo po prostu nie wierzyłam mu. Po jego zachowaniu dało się wywnioskować, że to normalny chłopak, który nigdy nie miał doczynienia ze sławą.

-Tak mi się chyba wydaje. – zastanawiał się. – Zależy co rozumiesz pod pojęciem „gwiazda”…

- No taką sławną osobę. – zaśmiałam się.

- No śpiewam, zna mnie trochę ludzi… koncertuje po świecie z chłopakami… To chyba tak…- myślał. – A czemu się pytasz?

- A nie, tak…

-A ty co robisz w domu, tam w Polsce?

- Ehm… co ja robię… może do wszystkich rzeczy nie będę ci się przyznawać, tylko do tym bardziej wiarygodnych.

- To mniej wiarygodne rzeczy też robisz?

- No tak… - zaśmiałam się.- Dobra, a więc ja tak… jeżdżę na desce, z mała grupką znajomych; fotografuje okolice i inne ciekawe rzeczy; śmigam też na motorze z kuzolami, ale tylko jako pasażer; gram na pianinie, które odziedziczyłam po dziadku; syntezator też nie narzeka na brak coraz to nowych kawałków. Heh.

Nathan oczywiście poprosił mnie, żebym  jeszcze opowiedziała trochę o swoim życiu. Te rzeczy mało wiarygodne też mu opowiedziałam, przecież i  tak nie uwierzył w nie. Haha.

Na drugi dzień

Byliśmy już w domu The Wanted. Siva i Naressha zgodzili się pójść z nami. Nathan kazał zaopiekować się mną Nari. Co ja dziecko jestem?

- Skoro mam się nią zaopiekować, to muszę porwać ją na kilka godzinek. – oznajmiła przyjaciółka.

- Gdzie znowu?! – zdenerwowałam się.

- Pewnie, czemu nie. – uśmiechnął się Nathan, a Siva głośno zaśmiał się.

- Pytam się ciebie Naressha, gdzie chcesz ze mną iść aż NA KILKA GODZINEK!

- Kobieto, nie gorączkuj się tak. Idziemy tylko do centrum na zakupy.

- Boże tak długo chcesz łazić tam…

- Tak. No przecież w godzinę nie zdążymy oblecieć tylu sklepów.

- Eh… no dobra.

Poszłyśmy tam gdzie chciała Nari. Byłyśmy już w kilku sklepach. Nagle dziewczyna zaczęła przeglądać rzeczy i wzięła po kilkanaście ciuchów „pod pachę”.

- Ja się pytam, co będziesz robić z tyloma ciuchami?

- Będziesz je przymierzać.

- JA?!

- Tak, ty. No dobra, niektóre też sobie przymierzę.  – uśmiechnęła się.

- Ale JA?! Te sukienki są dla mnie za ładne.

- Alex! O co ci znowu chodzi?!

- Nie, nie. O nic. – zawsze kiedy mówiłam jej, że „brzydko w tym wyglądam” i takie tam podobne, ona prawiła mi długie kazania. Wolałam więc ominąć ten temat i nie sprzeciwiać się jej. A w końcu poprzymierzać sobie mogę.

No i zaczęło się. Zestaw numer 1.

- Hyym… Nie. Za elegancko. – zmierzyła mnie wzrokiem Naressha.

Zestaw numer 2.

- Już od razu ci mówię, że za bardzo widać moje ciało i nie licz na to, że kiedyś ją jeszcze założę. – pogroziłam jej palcem.

- Oh… no dobra. Odpada. Dawaj następną. – machnęła ręką.
...

Zestaw numer 5.

- Niee… za dużo zasłonięte… Nie nadaję się na taką imprezę. – pokręciła głową koleżanka.
...

Zestaw numer 10. - ostatni.

- O tak! To jest to! strzał w dziesiątkę.

- Tak myślisz? – zaczęłam się przeglądać w lustrze jeszcze raz.

- Jak najbardziej! Dobra, teraz ja coś wybieram.

Tak samo wyglądało z Naresshą, tyle że ona zdecydowała się na kreację przy 7 zastawie.

- Ty w każdej sukience wyglądasz zjawiskowo! – powiedziałam.

- A ty niby nie, co?!

Nie chciałam już mówić prawdy, bo znowu byłoby kazanie, więc się zamknęłam.

Około 17.00 wróciłyśmy do domu The Wanted z naszymi nowymi  „zdobyczami”.

- 5 godzin i 17 minut. – powiedział Siva patrząc się w zegarek.

- Tak bardzo się za mną stęskniłeś? – spytała go Naressha.

- No nie wiesz jak bardzo. – zaśmiał się i pocałował swoją dziewczynę. – Ale i tak dziwię się… to chyba twój rekord.

- Sugerujesz coś? – zmrużyła oczy przyjaciółka.

- Nie, w żadnym wypadku. – zaczął bronić się rękami.

- No to masz szczęście. – zaśmiała się Nari i ponownie pocałowała Seev’a.

- To jak wam się zakupy udały?- zaciekawił się Nathan i podszedł do mnie, żeby dać mi całusa.

- Nawet, nawet. – już chciałam wyciągnąć sukienkę, żeby pokazać ją swojemu chłopakowi, kiedy Naressha podleciała i przerwała to, co chciałam zrobić.

- Nie-e moja droga. Zobaczy ją dopiero, kiedy pójdziemy na imprezę.

-No dobra. – uśmiechnęłam się.

- Dlaczego?! – oburzył się Nath.

- Jestem pewna, że kiedy ją zobaczysz gały ci wyjdą na wierzch, więc póki masz wzrok to go miej. – pomrugała oczami przyjaciółka, złapała mnie za rękę i zaprowadziła na piętro.

-To co robimy? – spytała. – Mamy na spokojnie 4 godziny.

- Nie wiem, może jakiś film oglądniemy? – zaproponowałam.

- Na film liczmy dwie godziny, zostaną nam dwie… - myślała. – Okej. Czemu nie. 

_________________________________________

Dziękuje wszystkim ;*** 

Za to, że doszło też paru nowych obserwatorów 

Za komentarze - nieliczne, ale są. ;) 

Za to, że czytacie (przynajmniej mam taką nadzieje.)  =)

A dedyk wędruje do wszystkich obserwatorów i anonimowych czytaczy. xD 

Gabi Py 

Ania TW

Wariatka.♥

Julcia Sykes

Nadiaaa^^

RaspBerry Muffin

Gabryśka Wu

Miu Bry

Milka 

Skyler Greyson

Kika.

Penguin Livv

skaplikowana..

Damona Mackiewicz 

Dasha ♥

edussss

karolina15

Dziękuje Wam wszystkim!!!! :***